Maand: januari 2016
Ontaardbeving
Het zijn onzekere tijden
voor iedereen misschien
maar zeker voor mij.
Mijn pen is seismografisch
de bevingen de trillingen
zij zijn mijn woorden
en ik vrees het rijzen van hun kracht.
– Vincent Dewerie
Maanisch Blusser
In mij schijnt de toxicomaan
m’n bewustzijn te slim af te zijn,
mept het fijn als een mug
met de rug van een hand,
vindt rust, in kraters
van zijn katers, maar zal ik
bij tweeënvijftig
in het daar en later
met heimwee of met spijt
terugdenken aan de tijd
van vijfentwintig, toen
levenserosie en levercirose
nog maanvlakmythes leken
en ik verdoken voor verbleken
als naïef nachtdier
in het hier en nu leefde.
– Nils Iwens
Het Polijsten Voorbij
Ooit lag er een slijpmes in een schuif
van een ouderlijk huis.
Om geschillen te slijpen.
Om vlakken te gladden.
Door te schaven aan een ander’
dan de eigen zijde,
wordt men zelf kleiner.
Het werd omgeruild in tussentijd
door scherpe lemmeten
van wegwerpmessen.
– Nils Iwens
Haar Arme Vader
Soms kijk ik door tot de klei in jou,
dan wil ik woelen en kneden,
tot het de bodem is voor mijn zaaien.
Ooit kwam familie voor vrienden, vrienden
voor geliefden, maar je fundamenten zouden vallen.
Je vader, de narre koning, de halfbakken god.
Op zijn troon, je moeders billen leuningen,
haar lippen raadgevers.
Hij wou teveel gronden houden
zoals hij ze kende:
een landschap zonder water
en hij had het mooiste,
maar het armste rijk.
Enkel geliefden maken werkelijk nieuwe werelden.
Je laat het uit je bekken galmen.
– Vincent Dewerie
DICHTATUUR 